زمان زیادی از راه‌اندازی سایت‌های فروش قانونی فیلم‌های سینمایی نمی‌گذرد. چند وقتی هست که این سایت‌ها سعی می‌کنند فرهنگ خرید قانونی آثار هنری را در ایران جا بیندازند و به مصرف‌کننده بقبولانند که می‌توان برای چیزی غیر از دیسک CD یا DVD فیلم هم پول پرداخت کرد. ما هنوز درگیر این قضیه بودیم که ناگهان متوجه شدیم بحث جدیدی به نام تلویزیون اینترنتی در حال باب شدن است. سرویسی که در آن، یک بار هزینه‌ی اشتراک را پرداخت می‌کنی و می‌توانی در طول دوره‌ی اشتراک، تمام فیلم‌ها و سریال‌های موجود را تماشا کنی. حالا می‌توان در خیابان‌های شهر، به راحتی تبلیغات وبسایت‌هایی را دید که اشتراک تماشای آنلاین فیلم و سریال را می‌فروشند و روز به روز بیشتر هم می‌شوند.
نمونه‌های ایرانی و خارجی
خارجی‌ها به این سرویس VOD می‌گویند که مخفف Video on Demand است و هر زمانی که خودت مایل باشی می‌توانی برنامه‌ی دلخواهت را ببینی. مواردی از قبیل نت فیلیکس (Netflix) و هولو (Hulu) برترین سرویس‌های تلویزیون اینترنتی خارجی هستند. این دو شرکت علاوه بر فروش اشتراک برای فیلم‌های تولید شده توسط استودیوهای سینمایی، خودشان هم وارد تولید شده‌اند و بر اساس شناختی که از بیننده دارند، فیلم و سریال تولید می‌کنند.
در میان سایت‌های تلویزیون اینترنتی ایرانی، فیلیمو (Filimo)، فیلم نت (Filmnet) و آیو (Aio) محبوبیت بیشتری نسبت به دیگر سرویس‌ها کسب کرده‌اند. فیلیمو با تکیه بر زیرساخت، توان مالی و محبوبیت آپارات، شانس بیشتری برای پیروزی در این رقابت دارد و دو رقیب دیگر با تکیه بر تبلیغات شهری و همکاری با دیگر سایر برندها سعی می‌کنند سهم بیشتری از بازار به دست بیاورند. به عنوان مثال آیو با سامسونگ قرارداد همکاری امضا کرده تا اشتراک ۶ ماهه‌ی این تلویزیون اینترنتی به خریداران تلویزیون‌های هوشمند سامسونگ هدیه داده شود. همکاری یک سازنده‌ی تلویزیون با یک سرویس‌دهنده‌ی محلی به عنوان تولیدکننده‌ی محتوا، بهترین خبری است که می‌توان در این زمینه شنید. سامسونگ حتی اپلیکیشنی را هم برای تلویزیون‌های هوشمند خود طراحی کرده که با اجرای آن، می‌توان از خدمات سرویس آیو با بالاترین کیفیت استفاده کرد.
محتوای قابل مشاهده در تلویزیون اینترنتی
خیلی از شرکت‌های ارایه دهنده‌ی این سرویس، سعی دارند با انحصاری نگه داشتن عناوین نمایشی مشتری را به سوی خود جذب کنند. دعوای بین پلی استیشن و ایکس باکس را یادتان هست؟ اگر می‌خواستی Gears of War بازی کنی باید ایکس باکس می‌خریدی و قید God of War را می‌زدی. چرا که مورد دوم، انحصاری پلی استیشن بود و برای ایکس باکس نمی‌آمد. حکایت مشابهی در تلویزیون‌های اینترنتی هم در جریان است. اگر مواردی مثل سریال شهرزاد را که در اغلب این سایت‌ها وجود دارد کنار بگذاریم، به موارد دیگری همچون سریال جدید گلشیفته می‌رسیم که برای دیدن‌اش حتما باید اشتراک سایت نماوا را داشته باشی و لاغیر!
تعدادی از سرویس دهنده‌ها به این نتیجه رسیده‌اند که نباید تنها به معرفی و نمایش محصولات آماده قناعت کرد و باید کمی هم آستین‌ها را برای تولید بالا زد. نباید انتظار داشت که در فاز اول، آثاری مثل خانه پوشالی (House of Cards) یا سرگذشت ندیمه (The Handmaid’s Tale) تولید شود. منظورم از تولید، دوبله یا زیرنویس کردن آثار سینمایی با کیفیت خوب است. مثلا برنامه‌ی محبوب تور بزرگ (The Grand Tour) با دوبله‌ای بسیار خوب روی چند مورد از این تلویزیون‌های اینترنتی قابل مشاهده است. دوبله‌های اختصاصی سایت ایران فیلم را یادتان هست؟ چیزی در مایه‌های همان دوبله‌ها و البته با کات کردن صحنه‌های مغایر با قوانین عرفی کشور.
این موضوع واقعا جالب است که بالاخره متوجه شده‌ایم می‌توان از راه تولید محتوا درآمدزایی کرد. اینکه می‌توان شبکه‌ها‌ی اینترنتی خصوصی داشت و به صورت موازی با صداوسیمایی که از سوی مردم طرد شده، به نیاز مخاطب پاسخ خوب داد.
تهیه اشتراک و نوع دسترسی
تلویزیون‌های اینترنتی معمولا حق اشتراکی بین ۱۰ تا ۱۵ هزار تومان را برای هر ماه استفاده تعیین کرده‌اند و می‌توان با انتخاب پلن‌های بلندمدت، بهای کمتری را هم برای هر ماه پرداخت کرد. برای دسترسی به تلویزیون اینترنتی، باید یک اینترنت فعال هم داشته باشید. خیلی از سرویس‌دهنده‌ها با شرکت‌های ارایه دهنده‌ی اینترنت یا ISP همکاری مشترک دارند و در هنگام استریم شدن ویدیو، ترافیک رایگان در اختیار بیننده قرار می‌دهند. یعنی می‌توانید فیلم‌ها را بدون کم شدن از حجم اینترنت و ترافیک تعیین شده تماشا کنید. هر سرویس‌دهنده‌ای ممکن است از تعدادی ISP خاص پشتیبانی کند که در هنگام انتخاب باید دقت کنید آیا از ISP شما پشتیبانی می‌شود یا خیر. در این میان، سرویس‌دهنده‌ای برنده است که هم بتواند نظر مثبت تولیدکنندگان و ناشران محتوا را جلب کند و هم در همکاری با شرکت‌های ارایه دهنده‌ی اینترنت، بستر رایگانی را برای انتقال تصویر در اختیار بیننده قرار دهد.
حرف آخر
در نهایت این مشتری است که برنده خواهد بود؛ چرا که می‌تواند بدون پرداخت هزینه‌ی مجزا برای هر فایل و بدون نیاز به دانلود فایل، فیلم و سریال‌های روز را تماشا کند و از دسترسی به سرگرمی قانونی در منزل لذت ببرد. دولت و وزارت ارتباطات هم خواهند توانست با اقبال مردم به سرویس‌هایی که از سرور داخلی استفاده می‌کنند، در هزینه‌های ترافیک بین‌الملل صرفه جویی کنند. این یک معامله‌ی برد-برد است و همه در آن برنده هستند.
منبع عکس کاور این پست، سایت هوما است. ارزش و اعتبار عکس به همین سایت تعلق می‌گیرد.
سلام من صرفا تجربه شخصی خودم را مینویسم مدتی قبل اشتراک یکساله فیلیمو را خریداری کردم بعد از گذشت حدود ۱ ماه دسترسی من به سایت از طریق پسورد قطع شد و هر بار سایت از حساب من خارج میشد و باید با وارد کردن شماره همراه منتظر ارسال پیامک و کد میماندم (طی این مراحل هر بار حتی پس از خروج چند دقیقه ای از سایت هم اتفاق می افتد) که بدون شک طی این مراحل زمان در دسترس نبودن اینجانب ممکن نبود پس از جویا شدن دلیل گفته شد که با بیش از ۳ دستگاه به سایت وارد… ادامه‌ی کامنت »
فیلیمو اون اوایل پهنای باند رایگان رو اتصال اینترنتیم بهم می‌داد و الان دیگه اون آپشن قطع شده. من هم دیگه ازش سرویس نمی‌گیرم!